KN
75-85

De 75-85 Charlie 16 48 painfbat tijdens een stop in Munster Nord Duitsland 1970. [ klik voor groot ]
Foto Maarten Swarts  [ link ]

Foto Hans Deckers, met dank aan Chris Planje: www.ouwestomp.com en Bert Meijer.

Militairen van het 48e Pantserinfanteriebataljon met DAF YP-408 pantserwielvoertuigen tijdens de treinkaping bij de Punt.

NIMH

Foto Henk Op Den Kamp, lichting 74-5, YP408 chauffeur 48 painfbat: "Klaar voor de start als chauffeur op de C16." [ klik voor groot ]

Henk: "Bijna dagelijks word je door facebook herinnert aan herinneringen. Behalve deze, omdat het vandaag 50 jaar geleden is dat deze jongen zich meldde als vrijwillig militair en facebook nog niet bestond.
Maar goed, op die 9e september 1974 werd ik op het station van Roermond opgehaald door zo'n groene truck die ons naar de Ernst Casimir kazerne bracht. Een nieuw leven stond me te wachten en ik was net een paar maanden daarvoor 17 geworden. Nog net niet droog achter de oren, een sneuzeltje zoals we dat hier zeggen.
Tja ik moest toch iets gaan doen want leren zat in die periode niet echt in mijn genen, dus dan maar het leger in. Dat leren heb ik later nog enigszins gecompenseerd.
In Roermond word je eerst soldaat, leer je marcheren en tijgeren. Daarna mag je je rijbewijs halen en de laatste twee maanden zijn een beetje kadervorming en mag je al het geleerde van de eerste vier maanden in praktijk brengen. Mijn eerste rijbewijs heb ik behaald op een YA328, de Dikke Daf. Ik was nog steeds 17 en met een militair rijbewijs mag je dan rijden. Hoe stoer is dat?
Na Roermond ging ik naar Veldhoven. Op Piroc leerde ik rijden op een YP408. Dat was een pantserwielvoertuig op acht wielen.
Na het behalen van dat rijbewijs werd ik geplaatst bij het 48e Pantser Infanterie Bataljon in 's Hertogenbosch. De Koning Willem 1 kazerne was de thuisbasis van het Regiment van Heutsz. Dit was de zogenaamde 'parate hap', en dat is weer een hele andere wereld. Ik kwam terecht bij de Charlie Compagnie en werd chauffeur van de Charlie18. Mijn eerste eigen YP408.
Hier zou ik, met nog een paar opleidingen op andere kazernes daargelaten, zo'n 4,5 jaar blijven. Het werd een mooie, soms spannende tijd. Een tijd van oefeningen. Veel in Duitsland, in Kamp Vogelsang bijvoorbeeld gelegen in de Eifel. Of iets verder naar het oosten naar Sennelager. Soms mooie herinneringen, soms wat mindere. Het leuke van de oefeningen waren de weekends. Dan gingen we 'stappen' en hadden de plaatselijke kroegbazen een goede omzet.
Serieuzer waren de treinkapingen in de jaren 70. Iets wat ik nooit zal vergeten.
Maar vandaag is het 50 jaar geleden dat ik die stap maakte en tot op heden heb ik er nooit spijt van gehad. Ik zou het zo weer doen."

[ Volgende ] TERUG