Ad Weeda

Hallo, ik ben Ad Weeda en was ook één van die gelukkige die gereden heeft op een YP-408. Ik ben van lichting 77-6 en begon mijn diensttijd, zoals de meeste denk ik, in Veldhoven

Er zijn me 3 dingen bijgebleven (naast de vele herinneringen) van 2 maanden in Veldhoven, te weten:
- de rust en ruimte op kazerne en barakken, maar ook het lawaai van de start- en landingsbaan van vliegveld Eindhoven;
- het eten op vrijdagmiddag, waarvoor speciaal een Indonesische Kok kwam
- het geaccidenteerde laantje bij de kazerne, waar je met gepaste snelheid overheen moest rijden, want "anders stond je met je pik in het zand" zei de instructeur altijd tegen mij

Daarna ging ik 2 maanden naar Amersfoort voor m'n opleiding als Radar verkenner. Het enige wat ik van deze 2 maanden nog heb, is mijn meldingsinstructie brief. YP's reden daar niet (waren in reparatie), dus heb ik 2 maanden met een Nekaf plus aanhanger rond gereden

Mijn parate tijd heb ik doorgebracht in Steenwijk bij het 45e Pantser Infanterie Bataljon. Ik werd ingedeeld bij de Verkenners en kwam dus bij de SSV Compagnie terecht. Doordat je YP chauffeur was, mocht je ook lichtere voertuigen rijden. En dat heb ik dan ook 2 maanden gedaan. De pelotons commandant Sgt.2 Jan van Vliet wilde in een 1-tonner op oefening en ik was de enige die daarop kon en mocht rijden. 
In Steenwijk waren we of gingen we op oefening, maar we mochten niet overal rijden. Dit had te maken met de mogelijke provocatie tegenover de Molukkers die in de diverse Smilde's woonden en waar wij regelmatig doorheen moesten rijden. In 1976 en 1977 hebben een aantal van ons peloton moeten optreden tijdens kaping (De Punt), gijzeling (Bovensmilde) in 1976 en nogmaals een gijzeling (Provinciehuis in Assen) in 1977

We zijn ook diverse keren in Duitsland geweest. Deze foto was van de oefening in de omgeving van Paderborn. Inmiddels was er een twee YP chauffeur bijgekomen, te weten Ben (Gympie) Stoltenborg. Veel lol beleeft met en om die knul

Deze foto zit ik samen met mijn boordschutter Rinke Dongstra in de YP, voorbereidingen te treffen voor onze tosti maaltijd. Links is nog een deel van de bedieningskast van de radar zichtbaar

Ook ik ben met de NAVO oefening Saxon Drive in 1978 mee geweest. Voordat we naar Duitsland vertrokken, werden we stevig toegesproken door de bataljons commandant. We moesten zeer alert en voorzichtig rijden. Bovenstaande foto is de Nekaf van de bataljons commandant tijdens de heenreis, net in Duitsland

Het was regenachtig en we kregen weinig slaap. Dit zorgde nog wel eens voor verrassingen. Zo ook bij één van onze Nekaf chauffeurs. Dus met mijn YP (de S79) hem maar weer even vlot getrokken

Zelf kwam ik ook vast te zitten, mede veroorzaakt door tekort aan slaap. Die hebben we toen redelijk kunnen inhalen. Het duurde bijna 16 uur, voordat er een 'takeldoos' was om ons los te trekken. Vonden we overigens helemaal niet erg, om zo lang te moeten wachten.

Tijdens de oefening ook nog een keer problemen aan de motor gehad en dus moest de KN-85-50 hersteld worden.

De Duitsers reden tijdens die oefening met een gepantserde Luchs. Twee chauffeurs, twee motoren. Eén hendel omzetten en ze reden, op de andere motor, net zo snel de andere kant op.

Hier staat het complete Verkenners peloton van het 45e Painfbat in Sennelage (Duitsland) voordat we weer met een volgende oefening begonnen. Het peloton bestond uit een motor ordonnans, 4 Nekafs met een Mag mitrailleur (de wielverkenners) en twee maal een YP-408 (de Radar verkenners).

En ook hier hadden we weer niet van dat beste weer.

Dit blijf ik, ondanks dat er geen YP op staat, toch één van de mooiste foto's van mijn dienst tijd. Hij is gemaakt door Hans Bouwman en werd door ons genoemd:
"De verkenners de mist in".

Deze foto van een eind oefening van de opleiding tot beroeps militairen (OCOSD) roept bij mij weer de nodige herinneringen op. Na twee weken de mannen 's nachts steeds uit hun slaap te hebben gehouden, hebben we aan het einde van de 2e week de mannen vervoert naar Apeldoorn. En wel naar de MID (Militaire Inlichtingen Dienst). We mochten nauwelijks iets zeggen en dat had tot gevolg dat menige 'krijgsgevangene' zich behoorlijk 'te barsten' viel. Na het eerste verhoor, kregen ze een overall aan met een kap over hun hoofd. Op de overall stond POW (Prisoner Of War). Het was voor hen een zeer zware oefening en voor ons was het leuk, want je kon eindelijk eens 'beroeps afknijpen'. Achteraf was het eigenlijk helemaal niet zo leuk.

Tot slot nog een foto van mijn collega en maatje Gympie (Ben Stoltenborg) die de Staf 78 reed. Na onze dienst tijd hebben we elkaar nog regelmatig bezocht. Voor het laatst in 2001. Behalve wat ouder en dikker, was hij niet veel veranderd. Gelukkig maar.

TERUG